قوانین ساده‌ای که شما را در مسیر توسعه فردی قرار می‌دهد

توسعه فردی و پیشرفت شخصی یکی از ویژگی‌هایی است که همه ما دنبال آن هستیم. مطالب زیادی در این مورد نوشته شده و سخنرانی‌های زیادی هم برگزار شده است، اما واقعا چطور می‌توان به چنین ویژگی دست یافت؟ ما در سبکتو میکرومقاله‌ها و میکروکتاب‌های مختلفی در زمینه توسعه فردی داریم اما واقعا هر چقدر صحبت کنیم کم است. در این میکرومقاله از سبکتو می‌خواهیم در مورد چند قانون ساده‌ای که شما را در مسیر توسعه فردی و خودباروی قرار می‌دهد صحبت کنیم پس با ما همراه باشید.

صرف‌نظر از شخصیت، شغل یا شرایط زندگی، همه ما تشنه موفقیت و پیروزی هستیم! در واقع شاید طعم منحصربه‌فرد پیروزی، تنها مزه‌ای باشد که به ذائقه همه ما  خوش می‌آید. ما یک غریزه ذاتی برای توسعه فردی داریم. اینکه هر روز، زیباتر از دیروز باشد و با پیمودن قله‌های زندگی، در یک هوای دلپذیر نفس بکشیم، رویایی است که هر یک از ما چندین بار در ذهنمان مرور کردیم. گرچه توسعه‌ فردی منوط به دانستن چند نکته اساسی است. فرقی نمی‌کند که شما مسیر توسعه فردی‌تان را پیدا می‌کنید یا مجبور به ساخت آن می‌‌شوید! اگر مسلح به قوانین زیر باشید، مشکلی مانع شما نخواهد بود.

مسئولیت‌‌پذیر باشیم تا بتوانیم همه چیز را خودمان کنترل کنیم

اولین قاعده بازی این است که یاد بگیریم تقصیرها را به گردن دیگران نیندازیم. مسئولیت اقدامات ما، به عهده خودمان خواهد بود. تا زمانیکه از مواجهه با نتایج اعمال خود فرار می‌کنیم، نباید انتظار بهبود در روند کارهایمان را داشته باشیم. هر فردی، زمانی که بدون خجالت و ترس با عواقب کار خود مواجه شود، یک قدم در جهت توسعه‌ فردی به جلو رفته است.

یکبار برای همیشه از شر نگرانی خلاص شویم

برای این کار، باید سراغ منشا نگرانی‌هایمان برویم و آنها را از بنیان نابود کنیم. همانطور که وقتی تصمیم می‌گیریم با خودرو شخصی سفر کنیم، بلافاصله باید از سلامت ماشین خود مطمئن شویم. زیرا اگر خودرو نقص فنی داشته باشد، به مقصد نخواهیم رسید. با کوله باری از ترس و اضطراب هم، به عاقبتِ خوشِ هیچ راهی نمی‌توان رسید. تصور کنید که کسی کوله‌پشتی شما را از سنگ‌های درشت و سنگین پر کرده باشد. دیر یا زود می‌فهمید که جز با تخلیه آنها، قادر به حرکت نیستید. یاد بگیریم وقتی قرار است با وضعیت نابسامان امروزمان مواجه شویم، نباید خود را در دریای نگرانی‌ها غرق کنیم. بیایید مثل یک کوهنورد، با یک افقِ دید باز و لبخندی پیروزمندانه به  سوی دشواری‌ها برویم. یا اینکه راز پرواز را از پرنده‌ها بیاموزیم. هر پرنده‌ای این را می‌داند که راهِ پریدن، سبک بالی‌ست!

اهداف ملموس، نه تنها باورپذیرند؛ بلکه دست‌یافتنی هم هستند

دقت کنید که اهدافتان را از فیلتر واقعیت عبور دهید. اهداف شما باید کاملا ملموس و دست‌یافتنی باشند. حقیقت ساده‌تر از آن است که فکرش را می‌کنید: اگر چیزی اساسا قابلیت لمس شدن ندارد، چگونه می‌خواهید آن را بدست آورید؟! پس باید مثل یک نقاش یادبگیریم که چطور خیال‌پردازی‌هایمان را به رنگ واقعیت درآوریم. او دقیقا همین کار را می‌کند. هنگام طرح زدن هر کدام از آثارش، عمیقا به فکر فرو می‌رود. زیرا می‌‌خواهد بداند که چگونه می‌شود احساس و رویایش را در لباس یک چیز زمینی ببیند. وقتی فهمید که چه می‌خواهد، قدم بعدی، طراحی دقیق همه جزئیات است. اگر ما نیز همین دو قدم را برداریم، کار تمام است. اول اینکه خواسته‌‌هایی شدنی و ملموس داشته باشیم و دوم اینکه همه جزئیات مربوط به آن را روی یک کاغذ لیست کنیم. نوشتن معجزه می‌کند! حتما امتحان کنید.

خودباوری داشته باشیم؛ یعنی بلد باشیم روی پاهایمان راه برویم

برای شناختن قاعده بعدی، بگذارید مجدد سراغ «کوهنورد» برویم. همان لغریدن‌ها، خستگی‌ها، موانع و خطراتی که در سفر فتح قله، گریبان‌گیر کوهنورد هستند؛ سراغ رهروان راهِ موفقیت می‌آیند. در مورد «خودباوری» صحبت می‌کنیم. فکر می‌کنید که یک کوهنورد تا بالای کوه چند قدم برمی‌‌دارد؟ بگذارید فرض کنید ۱۰۰۰ قدم. نه ده هزار قدم! بله راه موفقیت قدم‌‌های زیادی می‌‌طلبد. حالا به این موضوع توجه کنید که آن کوهنورد حرفه‌ای، چگونه این قدم‌ها را در پی‌ هم می‌آورد. در واقع تخصص یک کوهنورد تنها در نوع قدم‌های اوست. برای یک کوهنورد با تجربه، هر قدم از راه موفقیت کاملا جدی است. او اهمیت هر کدام از قدم‌هایش را دقیقا برابر آخرین قدم به فتح قله می‌داند! بله، تفاوت در اینجا نهفته است. کوهنوردهای حرفه‌ای و افراد موفق در راه زندگی، جدی و مصمم هستند. آنها برای برداشتن هر گامِ روبه‌جلو، به خوبی تعادلشان را حفظ می‌کنند. راز انسان‌های خودباور نیز در همین است. آنها می‌دانند که قبل از خوب راه رفتن، باید خوب ایستادن را یادگرفت!