متنفر باشیم؟؟؟ از خودمان؟؟ حتما با خودتان فکر می‌کنید: «که یا اشتباه نوشتاری است یا نویسنده دیوانه شده است. برای چه من باید از خودم متنفر باشم؟ اصلا تو کی هستی که این حرف را به من می‌زنی؟ من عاشق خودمم، تو چی می‌دونی؟» قبول دارم که تیتر عجیبی است اما بیایید واقعاً با خودمان صادق باشیم، همه ما گاهی از خودمان بدمان می‌آید. در این میکرومقاله می‌خوانیم که چطور میزان این تنفر را کم کنیم و آن را کنترل کنیم تا به بقیه قسمت‌های زندگی‌مان لطمه نزد، پس با سبکتو همراه باشید:

تنفر از خود، بخشی از وضعیت طبیعی انسان است. اینکه از خودتان بدتان می‌آید یا از جنبه‌های ناخوشایند خودتان خجالت می‌کشید، هیچ ایرادی ندارد. همه همینطور هستند. هر کسی باید از گوشه تاریک و ژرفی از وجودش متنفر باشد.

همه ما رویاهایی داریم که به واقعیت در نیامده‌اند، ایده‌آل‌هایی که به آنها نرسیده‌ایم، کارهایی که آرزو می‌کنیم انجام داده بودیم یا چیزهایی که دوست داشتیم متفاوت باشند، و اینها باعث می‌شود تا از خودمان احساس نفرت پیدا کنیم و با گذشت زمان تبدیل به فردی افسرده شویم. برخی نمی‌توانند مقابله با چیزهایی که دوست ندارند را تحمل کنند و در طول زندگی خودشان را به خواب می‌زنند، هرگز تصمیم جدی نمی‌گیرند، از دیگران پیروی می‌کنند و از کارهای سخت یا درگیری پرهیز می‌کنند. برخی هم در چنین شرایطی خودشان را با اشیاء، وسواس یا چیزی که ذهن‌ را منحرف کند، مشغول می‌کنند.

در حالی که هدف خلاص شدن از این تنفر نیست، چون تنها راه‌حل برای آن، از بین بردن آگاهی و هوشیاری و یا روانی شدن است؛ و ما این را نمی خواهیم. راه حل این است که با آگاهی از تنفرمان آن را به حداقل برسانیم و سپس یاد بگیریم که آن را قالب زده، شکل داده و کنترل کنیم. هدف مدیریت سرخوردگی‌هایمان است تا نتوانند ما را مدیریت کنند.

در این ۹ گام سعی می‌کنیم تا کمتر از خودمان متنفر باشیم و تنفرمان را بهتر مدیریت کنیم. زیرا در غیر این صورت به یک دیوانه افسرده تبدیل می‌شویم.

قدم ۱: نه گفتن را یاد بگیرید

هر چقدر بیشتر از خودتان متنفر باشید بیشتر سعی می‌کنید آدم‌های اطرافتان را خوشحال کنید. اگر فکر کنید که بی‌ارزش هستید، برای نظر دیگران ارزش زیادی قائل می‌شوید و ناخودآگاه تمام تلاشتان را صرف این می‌کنید که آنها را مجاب کنید که شما آدمی که فکر می‌کنید، نیستید.

این روزها کلمه «بله» خیلی متداول است اما من می‌خواهم اقتدار نه گفتن را برگردانم. نه گفتن فوق‌العاده است؛ اگر بدانید کی و چطور آن را بکار ببرید. شما به انجام  کارهای بی‌معنی و بی‌اهمیت نه می‌گویید. به افرادی که از حد خودشان تجاوز کرده‌اند و تقاضای توجه و زمان ناعادلانه دارند نه می‌گویید. نه می‌گویید تا جایگاه‌تان و چیزهایی که در روابط‌‌‌تان تحمل نمی‌کنید را، برای دیگران روشن کنید.

البته این کار دشواری است. زیرا توانایی گفتن یک نه سالم نیازمند احترام و توجه به خودتان است. اما نه گفتن به افراد و چیزهایی که به زندگی‌تان آسیب می‌رسانند، اولین گام برای یادگیری دوست داشتن و احترام به خود است.

همچنین کم‌کم یاد می‌گیرید به خودتان هم نه بگویید تا خودتان را کنترل کرده و یادآوری کنید که همه چیز را نمی‌دانید و حداقل نیمی از اوقات نمی‌دانید درباره چه صحبت می‌کنید. این مهارت بسیار دست کم گرفته شده و در دوره «همه چیز را به من بده» گم شده است.

قدم ۲: دست از لوس کردن خودتان بردارید

دست از عادت‌های سطحی و لذت‌بخش همیشگی بردارید. خواه این عادت‌ها خوردن غذای زیاد یا بیدار ماندن تا ساعت ۴ صبح و رکورد زدن در بازی باشد، یا دروغ گفتن به دوستان درباره کارهایی که هفته گذشته انجام داده‌اید. همه این کارها بی‌اهمیت هستند و بی‌معنا بودنشان در نهایت شما را نابود می‌کند.

شما هر روز انرژی زیادی دارید که می‌توانید از آنها برای رسیدن به اهداف‌تان استفاده کنید، پس چرا آن صرف انجام کارهای بیهوده یا عادت‌های اشتباه می‌کنید؟ یک بچه کوچک را تصرف کنید که بسیار زیباست و شما باید ۲ساعت از او نگه‌داری کنید، حالا اگر او یک بچه لوس باشد که روی چیزهای بی‌اهمیت اصرار می‌کند و با رفتارهای نامناسب بخواهد به خواسته نه چندان مهمش برسد، چه احساسی خواهید داشت؟ آیا می‌توانید او را برای ۲ساعت تحمل کنید؟ البته که نه. این دقیقا برخورد خودتان با خودتان است.

کم‌کم تحمل خودتان سخت می‌شود و احساس بدی نسبت به خودتان پیدا می‌کنید. در حالی که اگر نه گفتن به خودتان را بلد باشید و لوس کردن‌های بی مورد را کنترل کنید از انرژی فوق‌العاده‌تان به بهترین شکل استفاده خواهید کرد.

در قسمت دوم این میکرومقاله به سایر قدم‌ها می‌پردازیم…

“۹ قدم برای اینکه کمتر از خودتان متنفر باشید! – قسمت اول” را بشنوید (۶دقیقه):