۹ قدم برای اینکه کمتر از خودتان متنفر باشید! – قسمت اول

من از خودم قدم و خیلی خیلی از قیافم بدم میاد من یک بی عرضه که زنده س تا مسخرش کنن از خودم خیلی بدم میاد یک انسان زشت قد کوتاه بی عرضه کاش هیچوقت به دنیا نمیومدم. از مدرسه تا الان همش برام عذاب بود یک روز خوش بدون آزار و اذیت ندیدم همه مسخرم میکنن اخه اینم شد کار و بار درسم نمیخونم همه معلما بهم بد میگن عرضه کارم ندارم آرزوی ی دوست به دلم مونده خیلی هست که بگم ولی من از خودم خیلی خیلی بدم میاد امید وارم شمام مثل من نباید ی احمق زشت.

تنفر احساس طبیعی هستش البته احساس و امر درستی نیست اما راه حل های خوب و کار بردی میتواند کمک بزرگی برای از بین برن این کار بکند از کمک ها و مقالات شما ممنونم

من از خودم متنفرمممم
از زندگیم متنفرمممممم
از اینکه اینم متنفرمممم
انگار از کل دنیا متنفرممم
و میخوام ازش انتقام بگیرم ولی عرضه هیچی و ندارم
قدمم کوتاهه
و همه فکر میکنن من پنج سال از سنی که هستم کوچیکترم
ولی من به قد و اندام کار ندارم من واقعا حس نفرت به کل دنیا و خودم دارم و همش خودمو شاد نشون میدم در حالی که نیست مممم
وقتی میخندم یا خوشحالم خودمو دعوا میکنم
یا حتی وقتی به خودم میرسم
عرضه ی درس خوندن ندارم
هیچی نیستم.
به هیچکدوم از هدفام نرسیدم
همش ارزو میکنم مثل دوستام باشم
یه ادم عادی….
انقدر درد دارم و داشتم که نمیشه تو یدونه کامنت گفت

من معمولا به خودم حسی ندارم ولی وقتی از خودم متنفر میشم که دیگران کاره اشتباهی میکنن در برابر من مثلا اگه یه نفر من رو قضاوت کرد و حرف های نادرست در مورد من زد اونوقت جای اینکه از اونا بدم بیاد خودم متنفر میشم حالم از خودم به هم میخوره ….امیدوارم زودتر بمیرم و کمتر اکسیژن حروم کنم همتونو خیلی دوس دارم و با اینکه میدونم ممکنه خیلی از ما ها مثل خودم ارزو ی مرگ داشته باشن بازم امیدوارم همه به ارزوشون برسن اول از همه هم خودم…..

همه ی مایی ک الان اینحاییم ی دلیل مشترک داریم و این نشون میده تنها نیستیم
توی هیچ موضوع و حسی ک تا الان داشتیم تنها نبودیم و نخواهیم بود
چون حتی ی انسان دیگه ای هم حتی شده از اونور دنیا هم ک باشه ممکنه حس مشترکی رو باما داشته باشه
این شاید یکم احساس بهتری بهتون بده ک فک کنین توی این حسی ک دارین تنها نیستین حالا هر چقدرم ک بد باشه .. این واقعاً ادمو اروم تر میکنه و حس بهتری میده 🙂

ما فقط انسانیم نه ی رباط!
باید یکم انتظارات بیجامون رو بیاریم پایین تر و اروم اروم شروع ب بهتر شدن بکنیم حالا توی هر چیزی
یا حتی میتونیم ی چیز جدید رو شروع کنیم 🙂
ما بدنیا نیومدیم ک عالی و بی نقص باشیم ما بدنیا اومدیم تا همینی ک هستیم باشیم و کاری ک دوست داریم رو انجام بدیم و دنبال کنیم 🙂
هیچ کس بی نقص نیست هیچ کس همه چی دان و همه کاره نیست حتی اگرم هم باشه اونم باز اشتباهاتی انجام داده اشتباهاتی بزرگ!
چون ما انسانیم نه ی رباط ک از قبل برنامه ریزی شده باشه که چیکار کنیم و چطور بدون نقص باشیم چ کاریو انجام بدیم!
انسان باید اشتباه کنه خطا کته بد بشه خوب بشه ناراحت بشه ناامید بشه خوشحال بشه بجنگه تسلیم شه ادامه بده عاشق بشه متنفر بشه دوست داشته باشه زده بشه و… تا ی انسان بشه !
وگرنه … اون هرچیزی هست بحز انسان….

من از خودم متنفرم
فک میکنم چرا اصلا باید وجود داشته باشم
دلم میخواد
تنها چیزی که میخواستم یه زندگی عادی با یکی که دوستش داشته باشم و یه دلیل برای زندگیم میخوام ولی دلیلی نیست
من حتی کاری کردم که همه به مامانم بگن این چه بچه ایه که داری و از اینکه هر شب تو تختم گریه میکنم متنفرم
سرم خیلی درد میکنه
اینجا فقط دارم اکثیژن هدر میدم
خدایا تنها چیزی که ازت میخوام اینه که منو بکشی

بچه ها این حرفا چیه ما معجزه خداییم شاید فک کنید گوشت و استخوانیم اما ما روح داریم اون باارزشه روحی که از جنس خداست پراز آرامش.ذکر یا لطیف بگید ایت الکرسی و سوره فلق و ناس هم خیلی خوبه میدونم الان خیلی سخته شاد باشیم اما تا نفس میکشیم زنده ایم .خیلی ها گفتین بی رزشین اگه بی ارزش بودین شیطان سعی نمیکرد وسوستون کنه شما باارزش ترین موجود روی زمین هستین بله با ارزش ترین شما زیبا هستین روحی زیبا دارید مثل اب شفاف مثل اسمون ابی امید داشته باشین به امید روزهای پر امید برای شما معجزه های خدا

من یک کنکوری ام و صبح تا شب واسه اهدافم مث سگ میدوم ولی هر روز از خودم بیشتر متنفر میشم چون حس میکنم تلاشم کافی نی .کلی ادم میبینم که نقص هایی که من دارم ندارن نه چاقن و نه زشت و نه اونقدر هدفشون سخته که میتونن راحت از زندگیشون لذت ببرن.همش میترسم اگه تهش به اهدافم نرسم تا اخر عمر از خودم متنفر میشم .همش احساس پوچی میکنم سر هررر چیزی خودم رو سزرنش میکنم حتی کوچک ترین چیزا .خودم به شخصه فکر میکنم این ها همه بر میگردن به زمان بچگیم.پدرم از ما جدا شد و من با مادرم بزرگ شدم مادرم بعد طلاق سرطان گرفت من تو اون دوران و بعد ترش خودم رو واسه چیزایی که هیچ نقشی توشون نداشتم سرزنش میکردم و این عادت تا الان مونده توم.حتی واسه اینده ی پیش نیومده هم از خودم متنفر میشم .حس میکنم خدا خوبه منو نمیخواد.ولی از اونور ایمان دارم خدا برای بنده ای بد نمیخواد .کلا همش تو ذهنم با خودم و دنیا میجنگم و این خیلی منو بهم میریزه.