۹ قدم برای اینکه کمتر از خودتان متنفر باشید! – قسمت اول

ازقيافم ازقدم از وزنم از خلقتم ازهمه چيم متنفرم
ازتمام ادم هايي كه ازمن سرتر هستن متنفرم
ازشوهرم متنفرم
ازخانواده خودم وهمسرم متنفرم
از هرچيزي ك وجود داره متنفرم وهيچي راضي نميكنه منو

از زندگی متنفرم

از خودم متنفرم از روز تولدم ، از برخوردم با دیگران ، از بی حوصله بودنم ، از شوتیم و…..
از تنهایی خوشم میاد از تاریکی خوشم میاد از دنیایی که توش هستم متنفرم از شب و روز بدم میاد و دلم میخواد نه شب بشه و نه روز همیشه وقتی پدر مادرم خوابن من تا هفت صبح بیدارم و میخوابم تا پنج شش بعد از ظهر چون از روز متنفرم بدم میاد درس بخونم چون برام مهم نیست نه دلم میخواد خودکشی کنم نه دلم میخواد زندگی کنم من باعث ننگم از خدا گِله میکنم که منه بی مصرف چرا باید زنده باشم و برای چه زندگی کنم از شلوغی و روشنی لامپ و رنگ سفید خییییلی بددددددم میاد کسی هم نمی تونه منو تغییر بده در ضمن من توانایی نه گفتن ندارم چون حس میکنم طرفه مقابلم و ناراحت میکنم و بعصی از دوستانم بخاطر این موضوع ازم سو استفاده می‌کنند و هیییییچ دوستی ندارم هیییییچ روانپزشکی از پسه من بر نمیاد از قیافم بدم میاد از هیکلم بدم میاد در صورتی که اطرافیانم از اندامم خیلی خوششون میاد و میگن اندامی هستی ولی به نظرم نه بهم میگن صورت پر و گردی داری و چشمای درشت و زیبا اما از نظر خودمم هییییییچ و تو یه نفر زیبا و میبینم از تودم متنفر میشم این همه حرف زدم اما هنوز نتونستم حسمو بیان کنم وقتی هم این کرونا لعنتی اومد همه چیزم و که نداشتم هم ازم گرفت هم داییم هم مادربزرگم من یک بدشانس به درد نخوره اضافی هستم که شانسی به دنیا اومدم هییییچ کسی نمیتونه این حاله منو خوب کنه 😏🥱😓

متنفرم از‌خودم از قیافم از وجودم از زندگیم از دوستام حتی از شهری ک توش زندگی میکنم:)حس میکنم همه چی من بهم ریختس هیشوقتم نمیرن سرجاش هرکاریم کنم همونجوری بهم ریخته میمونن نمیتونم از خودم راضی باشم بقیرو میتونم اروم کنم ولی خودمو نه یروز خوشحالم یروز حالم بده ارزوی زیادی نداشتم فقط میخواستم انقد خوب باشم ولی ظاهرن نتونستم و ادمای خیلی خیلی خیلی بهتر از من بودن و من لیاقت هیچیو نداشتم 🙂

انقد که کامنتا تاثیر گذار بود مقاله نبود راستش فک میکردم فقط من اینجوری ام انقد از همه و خودم متنفرم که واقعا نمیدونم باید چیکار کنم دیگه دارم دیوونه میشم .
فقط کاش میشد یه راه ارتباطی چیزی وجود داشت با اینایی که کامنت گذاشتن یکم حرف میزدم.

همه ی مایی ک الان اینحاییم ی دلیل مشترک داریم و این نشون میده تنها نیستیم
توی هیچ موضوع و حسی ک تا الان داشتیم تنها نبودیم و نخواهیم بود
چون حتی ی انسان دیگه ای هم حتی شده از اونور دنیا هم ک باشه ممکنه حس مشترکی رو باما داشته باشه
این شاید یکم احساس بهتری بهتون بده ک فک کنین توی این حسی ک دارین تنها نیستین حالا هر چقدرم ک بد باشه .. این واقعاً ادمو اروم تر میکنه و حس بهتری میده 🙂

ما فقط انسانیم نه ی رباط!
باید یکم انتظارات بیجامون رو بیاریم پایین تر و اروم اروم شروع ب بهتر شدن بکنیم حالا توی هر چیزی
یا حتی میتونیم ی چیز جدید رو شروع کنیم 🙂
ما بدنیا نیومدیم ک عالی و بی نقص باشیم ما بدنیا اومدیم تا همینی ک هستیم باشیم و کاری ک دوست داریم رو انجام بدیم و دنبال کنیم 🙂
هیچ کس بی نقص نیست هیچ کس همه چی دان و همه کاره نیست حتی اگرم هم باشه اونم باز اشتباهاتی انجام داده اشتباهاتی بزرگ!
چون ما انسانیم نه ی رباط ک از قبل برنامه ریزی شده باشه که چیکار کنیم و چطور بدون نقص باشیم چ کاریو انجام بدیم!
انسان باید اشتباه کنه خطا کته بد بشه خوب بشه ناراحت بشه ناامید بشه خوشحال بشه بجنگه تسلیم شه ادامه بده عاشق بشه متنفر بشه دوست داشته باشه زده بشه و… تا ی انسان بشه !
وگرنه … اون هرچیزی هست بحز انسان….

من از خودم متنفرم
فک میکنم چرا اصلا باید وجود داشته باشم
دلم میخواد
تنها چیزی که میخواستم یه زندگی عادی با یکی که دوستش داشته باشم و یه دلیل برای زندگیم میخوام ولی دلیلی نیست
من حتی کاری کردم که همه به مامانم بگن این چه بچه ایه که داری و از اینکه هر شب تو تختم گریه میکنم متنفرم
سرم خیلی درد میکنه
اینجا فقط دارم اکثیژن هدر میدم
خدایا تنها چیزی که ازت میخوام اینه که منو بکشی

بچه ها این حرفا چیه ما معجزه خداییم شاید فک کنید گوشت و استخوانیم اما ما روح داریم اون باارزشه روحی که از جنس خداست پراز آرامش.ذکر یا لطیف بگید ایت الکرسی و سوره فلق و ناس هم خیلی خوبه میدونم الان خیلی سخته شاد باشیم اما تا نفس میکشیم زنده ایم .خیلی ها گفتین بی رزشین اگه بی ارزش بودین شیطان سعی نمیکرد وسوستون کنه شما باارزش ترین موجود روی زمین هستین بله با ارزش ترین شما زیبا هستین روحی زیبا دارید مثل اب شفاف مثل اسمون ابی امید داشته باشین به امید روزهای پر امید برای شما معجزه های خدا

من یک کنکوری ام و صبح تا شب واسه اهدافم مث سگ میدوم ولی هر روز از خودم بیشتر متنفر میشم چون حس میکنم تلاشم کافی نی .کلی ادم میبینم که نقص هایی که من دارم ندارن نه چاقن و نه زشت و نه اونقدر هدفشون سخته که میتونن راحت از زندگیشون لذت ببرن.همش میترسم اگه تهش به اهدافم نرسم تا اخر عمر از خودم متنفر میشم .همش احساس پوچی میکنم سر هررر چیزی خودم رو سزرنش میکنم حتی کوچک ترین چیزا .خودم به شخصه فکر میکنم این ها همه بر میگردن به زمان بچگیم.پدرم از ما جدا شد و من با مادرم بزرگ شدم مادرم بعد طلاق سرطان گرفت من تو اون دوران و بعد ترش خودم رو واسه چیزایی که هیچ نقشی توشون نداشتم سرزنش میکردم و این عادت تا الان مونده توم.حتی واسه اینده ی پیش نیومده هم از خودم متنفر میشم .حس میکنم خدا خوبه منو نمیخواد.ولی از اونور ایمان دارم خدا برای بنده ای بد نمیخواد .کلا همش تو ذهنم با خودم و دنیا میجنگم و این خیلی منو بهم میریزه.

من خیلی زشتم فک بزرگ و چشم های ریزی دارم . وقتی تو ایینه نگاه می کنم از خودم بدم میاد برای همین خیلی وقته تو ایینه نگاه نمی کنم . به ادمای زیبا حسودیم می شه خیلی خیلی . کاش این حسو نداشتم چون حسودی کردن حس خیلی بدی داره . ارزو می کنم کاش بمیرم و خودم بتونم صورتمو انتخاب کنم . این اصلا عادلانه نیست .