غرور و پشتکار; ۲ درس مدیریتی از رقابت فراری و فورد

در سال ۱۹۶۰ فورد برای فروش بیشتر نیاز به مطرح شدن در مسابقات اتومبیل‌رانی داشت و بر روی بزرگ‌ترین، سخت ترین و خطرناک‌ترین مسابقه دنیا یعنی لوموند ۲۴ ساعته فرانسه تمرکز کرد. اما در این مسابقه یک قهرمان بلامنازع وجود داشت که ۳ بار پشت سرهم برنده شده بود و آن شرکتی نبود جز فراری با مدیریت انزو فراری! با سبکتو همراه باشید:

خرید فراری توسط فورد

در آن زمان فراری با مشکلان مالی زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد و در سال ۱۹۶۳ وقتی هنری فورد دوم، مدیریت فورد، پیشنهاد خرید ۱۶میلیون دلاری به او داد وی با کمال‌میل پذیرفت. مدیر اجرایی فورد با تعداد زیادی از افرادشان برای عقد قرار داد وارد ایتالیا شدند، در جلسه آنها در حالی که فورد با یک تیم متخصص آمده بود، انزو فراری تنهایی و فقط با یک وکیل محلی وارد شد. او مفاد قرارداد را قبول داشت اما یک نکته نظرش را جلب کرد و با خودنویس قرمز رنگ مشهورش کنار آن علامت تعجب کشید و نوشت: «نه این اصلا خوب نیست.» در این بخش ذکر شده بود که مدیریت بخش ماشین‌های مسابقه‌ای هم به فورد واگذار می‌شود.

انزو به وکیلش گفت بریم یک چیزی بخوریم و آنها جلسه را ترک کردند. آن زمان روزنامه‌ها از کنف شدن مدیر اجرایی فورد نوشتند!

شروع رقابت فورد و فراری

فورد از این برخورد بسیار خشمگین شد و در شهر دیترویت که مهد شرکت‌های اتومبیل‌سازی آمریکاست (مثل سیلیکون‌ولی برای استارتاپ‌ها) دستور تولید خودرویی داد که در مسابقات لوموند فراری را شکست بدهد. این چالش بسیار سخت بود چون باید خودرویی جان سخت می‌ساختند که در آن زمان بیش از ۳۲۰ کیلومتر در ساعت سرعت داشته باشد. برای مسابقه‌ای که باید بیش از ۹۰۰۰ بار دنده در مسافتی ۵۰۰۰ کیلومتری عوض نمود و بدتر از همه کمتر از ۱۰ ماه فرصت باقی است.

آنها در نزدیکی لندن شرکتی برای این منظور تاسیس کردند و متخصصین مطرح جهان را گرد هم آوردند. نتیجه تلاش‌های آنها فورد GT بود اما در اولین تست عمومی دچار سانحه شد و فردای تست باز هم تصادف کرد! ۲ ماه به مسابقه مانده و آنها تمام تلاش خود را برای پیروزی کردند اما در لوموند ۱۹۶۴ همه آنها یا خراب شدند یا آتش گرفتند و فراری آن مسابقه را هم برای بار سوم برنده شد.

دومین تلاش فورد

هنری فورد برای پیروزی در مسابقه بعدی، قهرمان اتومبیل رانی جهان به نام Shelby ( که بعد ها خودرویی هم از نام او تولید شد) به تیم اضافه کرد همچنین برای بخش فنی مایلز انگلستانی را که علاوه‌بر رانندگی تانک! تخصص زیادی در طراحی و ساخت خودروهای مسابقه‌ای داشت استخدام کرد.

موتور، آیرودینامیک و بیشتر قسمت‌ها از نو طراحی شد اما باز هم در لوموند ۱۹۶۵ هیچ یک از ۶ فورد GT نتوانستند حتی به خط پایان برسند و باز فراری برنده این رقابت بود. این شکست بزرگی برای فورد بود چون میلیون‌ها دلار برای آن خرج شده بود اما حتی به خط پایان هم نرسیده بودند.

سومین رقابت فورد و فراری

فورد همه افراد تیم را تهدید به اخراج در صورت برنده نشدن در مسابقه بعدی کرد! آنها تمام تلاش خود را برای حل مشکلات و بهبود آن به خرج دادند و ماه عسل تلاش آنها فورد GT40 بود. اما آن طرف ماجرا فراری هم بیکار نبود و خودروی جدید خود به نام فراری P3 را معرفی کرد. سرعت GT40 بیش از ۳۴۰ کیلومتر بود و P3 حداکثر تا ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رفت اما به خاطر سبک‌تر بودن علاوه بر چابکی بیشتر در پیچ ها، نیاز به سوختگیری کمتری هم داشت و انزو فراری روی این ویژگی‌های P3 حساب کرده بود.

روز مسابقه

فورد با ۸ خودرو و ۲۰تن لوازم جانبی آمده بود، فراری هم فقط با ۳ خودرو خودش شرکت کرده بود اما علاوه‌بر چابک بودن، خودرو او یک برگ برنده دیگر هم داشت! جان سورتیس سریع‌ترین راننده جهان و فرومول یک! می‌گفت که انزو فراری پیش او رفت و گفت:

جان! ما باید فورد را ببریم. برو و این کار را بکن!

جان نقشه‌ای در سر داشت! او می‌گفت که ابتدا باید یکی از ماشین ها از همان ابتدای مسابقه آنقدر سریع برود که گروه فورد مجبور به افزایش سرعت برای رسیدن به او شوند اینطوری آنها خسته یا شاید دچار مشکل فنی می‌شوند و خودروی دیگر ما می‌تواند مسابقه را ببرد!

اما به خاطر ضعف مدیریتی گروه مسابقه و اعمال سلیقه شخصی مدیر گروه، جان در لحظه آخر از بازی کنار گذاشته شد چون مدیر گروه علاقه‌ای به او نداشت! مسابقه بدون او برگزار شد. ۴ خودرو فورد دچار مشکل فنی و از دور خارج شدند و از آنجایی که راننده‌های فورد به خاطر ترس از خرابی خودرو اجازه پیشروی از یک سرعتی را نداشتند فراری پیشتاز بود اما یک نفر به حرف تیم فورد گوش نکرد و توانست فراری را شکست دهد و بعد سالها فورد قهرمان مسابقات شود. او کسی نبود جز مایلز که فورد به او بها داده بود!

این پیروزی برای فورد بیش از ۴۶۴ میلیون دلار به ارزش امروز هزینه برداشت اما درسی شد برای مفهوم بهاء دادن به افراد تیم، غرور و پشتکار

نظر شما چیست؟ اگر فراری، جان را کنار نمی‌گذاشت آیا فورد می‌توانست مسابقه را ببرد؟